به گزارش سرویس خبری گیشه نگار،مي توان مشارکت هنرمندان در انتخابات را به دو شيوه منفعل و فعال تقسيم کرد. مشارکت منفعل چهره هاي مشهور هنري به اين ترتيب است که اجازه مي دهند اهالي سياست از آن ها به عنوان تزيين تبليغات خود بهره ببرند. متأسفانه در هر دوره از انتخابات برخي جريان هاي سياسي همواره تلاش کرده اند تا از انگيزه هاي هنرمندان استفاده ابزاري کنند. اين اتفاق در دو دوره قبلي انتخابات بسيار پررنگتر بود.
با اين حال هنرمندان با روشهاي ديگري هم میتوانند جامعه را به سوي خاصي هدايت کنند. اين گروه بيش از هر چيز با آثار هنري خود هويت مييابند و از طريق محصولات خود ميتوانند به جامعه خط بدهند. مصداق، توليد فيلمهاي مستند نامزدهاست که اين روزها از سيما درحال پخش هستند. فراموش نکرده ايم که در برخی دورههای قبلي انتخابات رياست جمهوري، اين فيلم ها تا چه ميزان افکار عمومي را به يک سمت جذب کردند. اما نقش آفريني فعال هنرمندان در فرايندهاي سياسي و اجتماعي ازجمله انتخابات، حتي فراتر از مقطع روزهاي نزديک به چنين کارزارهايي است. به اين معني که به طور کلي آثار خلق شده توسط آن ها در همه زمان ها بر افکار عمومي تأثير دارد. حتي گاه اين آثار با موضعگيري مقطعي هنرمندان در تضاد است. به عنوان مثال، اغلب فيلمهاي ابراهيم حاتمي کيا، مجيدمجيدي و سيدرضاميرکريمي تأثير مستقيمي بر گسترش نفوذ گفتمان اصولگرايي و پيروزي نامزدهاي اصولگرا در برهههاي مختلف داشته است. درحالي که اين هنرمندان عزيز و محبوب، خودشان در دوره هاي قبلي از نمايندگان طيف ديگري حمايت کرده بودند. فیلمهایی چون آژانس شیشهای ، بچههای آسمان، زیر نور ماه، خیلی دور خیلی نزدیک و … آشکارا و صریحا رویکردهای اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی جریانهای اصلاحات و اعتدال را زیرسوال میبرند و روح حماسی و عدالتخواهی انقلابی در آنها جریان دارد؛ گویی همان گفتمان جبهه انقلاب و ضدیت با اصلاحطلبها و کارگزارانیها در این فیلمها دراماتیزه شده است.